Πρόλογος.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στα ίχνη των «κρυμμένων θησαυρών». Το επίκτητο πάθος για το «μάλαμα» για την ανακάλυψη της μυθικής φωλιάς του «χρυσού ήλιου» το αραξοβόλι του «ασημένιου φεγγαριού» το δρόμο για το «διάδημα των άστρων».

Ερωτευμένος με το μάλαμα το θεϊκό, αναζητούσα τα ίχνη του, στις σπηλιές των πειρατών, στα σημάδια της γης, μέσα στους συλημένους ή όχι αρχαίους τάφους, μέσα σε νεκροταφεία και εκκλησίες, παραβιάζοντας τα «όρια της λογικής» για τα χρυσά μάτια του.

Κατέβηκα σε βάραθρα, μπήκα έρποντας σε σπηλιές, πέρασα επικίνδυνους ατραπούς μέσα από γκρεμούς, για να βρω κάποιο ίχνος από τη χρυσόσκονη των ονείρων, από το πέρασμά του.

Οι αναμνήσεις «ξυπνούν» πότε πότε και «νυσταγμένες» περιδιαβαίνουν τις χειμωνιάτικες «βεγγέρες» μου.

Νοσταλγώ τις στιγμές της υπέρτατης αγωνίας, πλησιάζοντας τον υποτιθέμενο κρυμμένο θησαυρό.

Απίστευτες ιστορίες, καταχωνιασμένες στις αναμνήσεις και που έρχονται από το μακρινό παρελθόν πολλές φορές, για να μου θυμίσουν τα δικά μου, τα ονειρικά (Ηλύσια πεδία) την ελπίδα, τις άσοφες ενέργειες, τις «γκάφες» τον πόνο, το γέλιο, την ειρωνεία, την περιπέτεια …

«Κι’ όμως, να ξαναγύριζαν λέει, τα περασμένα»…